De Gomeraanse identiteit
Het eiland La Gomera heeft een geheel eigen persoonlijkheid, een karakter dat wordt gekenmerkt door eeuwenlange gewoonten en tradities die de essentie van het eiland bepalen, net zoals de karakteristieke terrassen de fysionomie van het eiland hebben gevormd. Met een netwerk van musea en historisch cultureel erfgoed is La Gomera een rijk en gevarieerd universum, van de oorsprong van de eerste bewoners tot de meest recente geschiedenis.
De eerste bewoners
Hoewel de oorsprong nog steeds onduidelijk is, is de meest aanvaarde theorie dat de eerste bewoners van La Gomera Berbers waren afkomstig uit Ghomara. Het eiland werd toen verdeeld in vier kantons: Mulagua, Hipalán, Orone en Agana, in de gebieden die momenteel deel uitmaken van de valleien van Hermigua, San Sebastián, Valle Gran Rey en Vallehermoso.
Het waren hoofdzakelijk veehoeders met een grote verscheidenheid aan culturen en tradities die ook nu nog in stand worden gehouden, zoals de "silbo", de "salto del pastor" (herderssprong) en het maken van palmhoning en gofio. Met een hoog rechtvaardigheidsgevoel stonden de Gomeranen bekend om hun non-conformistische karakter en hun rebelsheid tegenover de kolonisators, in die mate zelfs dat vaak wordt gezegd dat La Gomera nooit werd veroverd.
Naast de overblijfselen die in het Archeologisch Museum van San Sebastián de La Gomera worden bewaard, zijn er nog talrijke archeologische vindplaatsen zoals het religieuze centrum en offerplaats in Alto de Garajonay, het observatorium van Toscas del Guirre, waar men de tijd mat door de zonnewendes te markeren en dat het grootste paneel met een Libyco-Berbers schrift van de eilanden bevat of de opgravingen bij La Fortaleza in Chipude, Vallehermoso.
De overtocht van Christopher Columbus
Het belang van La Gomera bij de ontdekking van Amerika in 1492 wordt algemeen erkend. Het eiland was de laatste bevoorradingspost voordat de karvelen koers zetten naar het onbekende en later, dankzij de bevoorrechte geografische ligging, was het een regelmatige halte op de route naar de Nieuwe Wereld.
Het Casa de Colón in San Sebastián, dat in die tijd de hoofdstad van het eiland was, is tegenwoordig te bezichtigen en herbergt een museum met een tentoonstelling van historische objecten, alsmede diverse wisselende tentoonstellingen.
Op La Gomera vond de admiraal alles wat nodig was om zijn reis voor te bereiden, vers water, voedsel, een bevoorrecht klimaat en gunstige winden. Vlakbij de Torre del Conde bevindt zich het Casa de la Aguada. In het gebouw bevindt zich een waterput uit de 15e eeuw, waarvan wordt gezegd dat zij water hiervandaan meenamen voor hun reis. Op nog geen 200 meter afstand staat de Iglesia de La Asunción, waar Columbus bad voor het welslagen van zijn avontuur. De kapel van San Sebastián de La Gomera, gebouwd in 1535, jaren nadat de admiraal het eiland had aangedaan, is ook een bezoek waard. De kapel heeft invloeden van de toenmalige Portugese architectuur.
Kortom, dit zijn plaatsen die deel uitmaken van de universele geschiedenis en die La Gomera bekend maken als het Isla Colombina.
Ambachten en folklore
Het ambachtswerk van La Gomera is een duidelijke weerspiegeling van de identiteit van het eiland. Diepgewortelde ambachten, gebruiken en gewoonten met een diep respect voor de natuur, hout, rieten manden of vlechtwerk en vooral aardewerk, dat tentoongesteld wordt in het Centro de Interpretación van Las Loceras en dat geheel met de hand en zonder draaischijf wordt gemaakt, net zoals de oudste inheemse bevolking dat deed.
De kunstnijverheid is vooral geconcentreerd in de noordelijke regio van het eiland, met Vallehermoso als middelpunt met het grootste aantal ambachtslieden. Er worden braderieën en evenementen gehouden, zoals de jaarlijkse Feria Insular de Artesanía, die gewoonlijk gepaard gaan met optredens van Gomeraanse folkloregroepen.
Omdat de folklore van La Gomera niet begrepen kan worden zonder haar muziek en traditionele dansen. De Baile del Tambor is een voorouderlijke zang- en dansvoorstelling die uniek is in de Spaanstalige wereld en waarbij mannen en vrouwen legenden en historische gebeurtenissen bezingen op het ritme van de Gomeraanse trommel en chácaras. Een manifestatie die spontaan ontstaat bij pelgrimstochten en volksfeesten zoals de Bajada de la Virgen de Guadalupe in San Sebastián; de feesten ter ere van de Virgen de Candelaria in Chipude; Santa Rosa de Lima in Las Rosas en Nuestra Señora de Lourdes in El Cedro.
De Fluittaal van La Gomera
Maar als er één Gomeraanse culturele uiting bestaat, dan is het wel de fluittaal. Deze gefloten taal, die uitsluitend op La Gomera wordt gebruikt, is een authentiek teken van de plaatselijke identiteit. De taal werd in 2009 door de UNESCO uitgeroepen tot Immaterieel Erfgoed van de Mensheid, als erkenning van haar uitzonderlijke culturele waarde. Het werd door de eerste bewoners van het eiland gebruikt voor communicatie tussen ravijnen en valleien. De taal is tot op de dag van vandaag van generatie op generatie doorgegeven en is sinds 1999 een verplicht vak op de scholen van La Gomera.
