Rdzenni mieszkańcy La Gomery: Hautacuperche

La Gomerę zamieszkiwali rdzenni mieszkańcy, którzy otaczali czcią i szacunkiem matkę ziemię, kierowali się szlachetnymi zasadami i własnymi zwyczajami, które przetrwały do ​​dziś, takimi jak język gwizdów z La Gomery, uznany przez UNESCO za niematerialne dziedzictwo kulturowe ludzkości. Prażone zboża zwane gofio, guarapo oraz „miód palmowy”, stanowiące podstawę ich diety, dawały im energię potrzebną do przemierzania szlaków, które zachowały się po dziś dzień i liczą 600 kilometrów oznaczonych sieci tras, uwzględnionych w aplikacji Info La Gomera. Piętno historii podboju przez hiszpańską koronę Kastylii w XV wieku pozostaje uśpione. Proponujemy Ci odkrywanie uroków wyspy w atmosferze spokoju, którą roztacza wyjątkowy naturalny krajobraz, uznany za Rezerwat Biosfery UNESCO.

Egzekucja w Degollada de Peraza

Miała miejsce w San Sebastián de La Gomera. Romans Iballi, rdzennej mieszkanki La Gomery, z Hernánem Perazą, kastylijskim panem, który rządził wyspą, uciekając się do okrucieństwa, uznano za kazirodztwo. Decyzją rady samorządu terytorialnego stanowił podstawę do egzekucji. Hautacuperche był odpowiedzialny za zabicie go w tym miejscu, ponieważ po wypiciu mleka od tego samego zwierzęcia, przy zgodzie na zajęcie tych terenów, stał się częścią rodziny. Od Roque de Agando prowadzi ścieżka, która przechodzi przez ten wąwóz lub przecina jego gardło, a w pobliżu znajduje się jaskinia Guahedum, w której został zabity.

Bunt Gomerów

Hautacuperche oznacza „osobę naznaczoną łaską bogów”. Kroniki historyczne opowiadają, jak matka Iballi, która była z nią w jaskini Guahedum, na terenie obecnego Pomnika Przyrody Los Roques, wyjeżdżając, ostrzegła w języku gwizdów Hautacuperche, który czekał na szczycie wzgórza Degollada. On również odpowiedział gwizdaniem. „W istocie”, mówi Juan Carlos Hernández, pracownik departamentu dziedzictwa w radzie miejskiej La Gomery, „Iballa słyszała i rozumiała, co mówią, i ostrzegła Hernána Perazę, że go zabiją. Z tego powodu uważamy, że już wtedy gwizdanie było językiem”.

Oblężenie Wieży Hrabiego

Położona w San Sebastián de La Gomera, skierowana w stronę ujścia wąwozu La Villa, została wzniesiona, żeby bronić Kastylijczyków przed tubylcami i piratami. Beatriz de Bobadilla, żona Hernána Perazy, uciekła tam, aby schronić się po jego egzekucji. Rdzenni wojownicy, którzy mieli wprawę w rzucaniu kamieniami, które trenowali od najmłodszych lat, podjęli trzy próby ataków. W istocie Hautacuperche był tak zręczny w tej dziedzinie, że podczas gdy jedną ręką rzucał kamienie w kierunku wieży, drugą przechwytywał te wystrzelone przez Kastylijczyków i je zwracał. Dlatego żołnierze zidentyfikowali go jako przywódcę i go zabili. W tym czasie przybyły posiłki z korony kastylijskiej, aby bronić terytorium. Rdzenni mieszkańcy La Gomery wierzyli, że stracili łaskę swoich bóstw i wycofali się do świętego miejsca w Alto de Garajonay, aby je odzyskać.

W poszukiwaniu łaski bogów w Alto de Garajonay

Jest to najwyższy punkt na La Gomerze, osiągający wysokość 1487 m n.p.m. Znajduje się na terenie Parku Narodowego Garajonay i został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jego powierzchnia jest podzielona pomiędzy sześć gmin. Serce La Gomery i miejsce, w którym krzyżują się szlaki, to makaronezyjski las wawrzynolistny z epoki kenozoicznej, który – aby rosnąć – żywi się chmurami. Jego słynna mgła towarzyszy spacerowiczom, aż dotrą na szczyt i spotkają się z widokiem na Ocean Atlantycki. Jako że jest to święte miejsce, wciąż można tu zobaczyć ołtarze ofiarne zbudowane w formie kamiennych pomników w tym wielkim ośrodku religijnym. Rdzenni mieszkańcy pozostali tam, dopóki zdobywca Pedro de Vera nie nakłonił ich przy użyciu podstępu do zejścia do San Sebastián de La Gomera. Kara, którą im wymierzył zaraz po schwytaniu, jest uważana za najbardziej krwawą w historii podboju.

Mądrość z Caserío de Gerián

W tym archeologicznym skarbcu domów w jaskiniach, które nadal zachowały się w Vallehermoso, jest miejsce, w którym mieszkał Hupalupo, jeden z członków rady rdzennych mieszkańców na La Gomerze. Jest on znany jako mędrzec cieszący się szacunkiem, który opowiadał się za niewszczynaniem konfliktu, który mógłby doprowadzić do buntu Gomerów. Jest to miejsce wyznaczone przez szlaki prowadzące do pomników przyrody, takich jak Roque Cano czy twierdza Chipude. Podróż do przeszłości staje się pełniejsza w Vallehermoso za sprawą wizyty w Centrum Interpretacji Las Loceras, miejscu idealnym do poznania typowej ceramiki z La Gomery oraz Centrum Interpretacji Miodu Palmowego, gdzie wyjaśnią nam, dlaczego guarapo jest uważane za jeden z najlepszych dodających energii napojów na świecie. Tubylcy pili go razem z pysznym prażonym zbożem gofio z La Gomery. Ponadto staje się „miodem palmowym”, kolejnym kulinarnym bogactwem La Gomery.