Agulo
Na północ od wyspy, pomiędzy dolinami Hermigua a Vallehermoso i nieco ponad pół godziny jazdy samochodem od stolicy San Sebastián de la Gomera, leży Agulo. Przytulne i malownicze miejsce pełne historii, przyrody i tradycji, w którym można oderwać się od wszystkiego podczas spacerów po Parku Narodowym Garajonay, podziwiać widoki rozpościerające się z punktu widokowego Abrante, kontemplować Pomnik Przyrody Roque Blanco lub zgubić się w zaułkach idealnie zachowanego starego miasta.
Cukiereczek La Gomery
Miasteczko zostało założone 27 września 1607 roku, lecz dopiero w 1620 roku, w miejscu gdzie obecnie znajduje się Agulo, powstała osada. Do 1739 roku wzniesiono dwie konstrukcje o kluczowym znaczeniu, ratusz i parafię San Marcos Evangelista, jedną z najbardziej charakterystycznych budowli. W latach sześćdziesiątych Agulo osiągnęło maksymalny wskaźnik populacji, liczący 2747 mieszkańców, która obecnie zmniejszyła się do zaledwie tysiąca. Ma prawie ponad osiem kilometrów linii brzegowej i szczyt o wysokości 1360 metrów nad poziomem morza.
Agulo było pierwszym punktem na wyspie, do którego doprowadzono wodę pitną, prąd i pierwszy żurawik, przystań do eksportu produktów do innych rejonów świata. Jednak to jego obecny wygląd, zadbany i dopieszczony w najdrobniejszych szczegółach, wraz z bogatą ofertą cukierniczą sprawia, że znane jest jako „El Bombón de La Gomera”, czyli cukiereczek La Gomery. A wszystko to u podnóża dużej bazaltowej ściany, która w naturalny sposób tworzy zielony balkon nad wodami morza.
Odkrywanie Agulo
Położone między dwiema dolinami Agulo podzielone jest na dwie znacznie zróżnicowane części, górną i dolną. W tej drugiej, usytuowanej bliżej wybrzeża, znajduje się stare miasto, jedno z najpiękniejszych na całym archipelagu, z wąskimi brukowanymi uliczkami, pomalowanymi na biało domami i charakterystycznymi czerwonawymi dachami krytymi dachówką. Właściciele prowadzą tu swoje przydomowe ogródki, dzięki czemu zachowują ekologiczny i zrównoważony styl życia.
Koniecznie trzeba zobaczyć dom malarza José Aguiara, w którym obecnie mieści się Muzeum Tematyczne Filii Christi, lub plac Leoncio Bento. Aguiar urodził się na Kubie, ale dorastał w Agulo i stał się jednym z największych propagatorów malarstwa kanaryjskiego, a także najlepszym hiszpańskim muralistą XX wieku. Budynek przekształcono na muzeum, bibliotekę i salę wystawienniczą, która przez wiele lat była rezydencją malarza. Z kolei plac jest punktem spotkań mieszkańców i turystów oraz jednym z najpopularniejszych miejsc na spacery po Agulo.
Z punktu widokowego Abrante, na szczycie klifu o tej samej nazwie, można podziwiać panoramiczny widok na całe Agulo i trzy główne jego części: El Charco, Las Casas i – nieco dalej – La Montañeta. Widok można podziwiać, stojąc na szklanej, wiszącej powierzchni, która daje wrażenie zawieszenia w powietrzu. W niewielkiej odległości od Abrante znajduje się Pomnik Przyrody Roque Blanco: krajobraz ciągnący się na powierzchni 27 hektarów i przyroda w najczystszej postaci, gdzie rosną okazy bardzo nietypowych w okolicy krzewów, jak np. drzewo truskawkowe. Inne atrakcje w okolicy to zapora Las Rosas, miejsce pełne harmonii w otoczeniu przyrody, gdzie można cieszyć się śpiewem ptaków, lub punkt widokowy na Montaña del Dinero.
Ogniska w San Marcos
W Agulo możemy poznać wyjątkową tradycję typową dla wyspy La Gomera – ogniska w San Marcos. Każdego roku w przededniu 24 kwietnia tłum gromadzi się na ulicach Agulo, by skakać po kopcach jałowcowego drewna, materiału, który swoim charakterystycznym aromatem wypełnia wszystkie ulice. Ta lokalna tradycja sięga wieków i nocą zamienia ulice miasta w scenę, na której ogień, muzyka i religia mieszają się w równych proporcjach.
Agulo było miejscem urodzenia Antonio Marcosa China Hernándeza, boksera, który brał udział w Igrzyskach Olimpijskich w 1968 roku w Meksyku i do tej pory był jedynym sportowcem urodzonym na La Gomerze, który uczestniczył w imprezie olimpijskiej. Oprócz Chinea w Agulo urodzili się poeci i autorzy tacy jak Cesarina Bento Montesinos, Pedro Bethencourt Padilla i jego brat José czy Antonio Jesús Trujillo Armas.
