Valle Gran Rey - La Calera

De route begint bij een van de buurtschappen die op gemiddelde hoogte liggen, gelegen op een terrashelling waar vandaag de dag nog zelfvoorzieningslandbouw voorkomt, voornamelijk van aardappelen en groenten. Dit buurtschap was traditioneel het belangrijkste pottenbakkerscentrum van het eiland. Hier kun je nog steeds pottenbakkers aan het werk zien en traditioneel aardewerk zien maken zonder pottenbakkerswiel.

Wanneer het stenen pad over de heuvel van Los Balos steil begint te worden, zien we in de bedding van het ravijn een grote stenen wand met een waterval tussen het hogere deel van het ravijn en de bedding die lager gelegen naar de zee loopt. Dis is de waterval van het Waterravijn. In de winter is dit na de regenval een van de grootste watervallen van het eiland. In de bedding van het ravijn zijn een aantal bronnen te vinden die het dorp en de boerderijen van de vallei van water voorzien.

In deze vallei leefde Hupalupa, een inheems opperhoofd die de eerste inwoners van het eiland "Gran Rey" (de Grote Koning) noemden, vandaar ook de naam van de vallei. Het landschap van dit ravijn is spectaculair, gelegen tussen steile hellingen waar de mengeling van huizen, terrassen en palmbomen een uniek tafereel oplevert.

De bronnen van Guada voorzien de hele vallei van water. In de wand van het ravijn kun je de bronnen zien. Drie ervan geven het hele jaar door water. De grootste bron bevindt zich iets boven de bedding van het ravijn en wordt de beek van Guada (Arroyo de Guadá) genoemd. Hier zien we enkele wilgen die heel weinig voorkomen omdat de benutting van het water het aantal heeft verminderd. Deze oeverbomen zijn immers afhankelijk van beddingen met voortdurende watertoevoer.

We komen in de vallei aan via dit buurtschap dat is gelegen onder de rotsen van Guada. De traditionele architectuur is zichtbaar aan de kant van de steile weg. De daken zijn belegd met Arabische dakpannen, gebakken op het eiland, en de rechthoekige oppervlakten zie je hier het meest, hoewel ze tegenwoordig over het algemeen zijn aangepast en uitgebreid. Sommige huizen zijn typische plattelandshuizen, heel eenvoudig en tonen nog de kale, bijna onbewerkte bazaltsteen.

Dit punt op de route markeert de grens van het plattelandspark Frontera, het op één na grootste beschermde natuurgebied van La Gomera, na het nationale park. Naast dit ravijn van Valle Gran Rey beschermt het park ook het ravijn van Argaga, beide de grootste en spectaculairste van het eiland.

De geschiedenis van de kapel van de Heilige Koningen (Santos Reyes) gaat terug tot de zestiende eeuw en was hoogstwaarschijnlijk gebouwd door de graaf van La Gomera. De huidige constructie is van het begin van de twintigste eeuw met een afbeelding van de Heilige Koningen die heel geliefd zijn in de vallei. Deze plaats was ook heel belangrijk in de geschiedenis van het water omdat hier het keerpunt van het water uit de bronnen werd gemarkeerd. Wanneer de schaduw van de rots over de kerk viel, stuurde het hooggelegen district van de vallei al het water van de bedding richting het laaggelegen district van de vallei.

La Calera is historisch gezien de voornaamste nederzetting van de vallei Valle de Gran Rey en is gelegen op de helling van de rots La Mérica. Het geheel ligt niet vlak aan de kust omdat de nederzetting ten tijde van de vestiging ervan in de zestiende eeuw te kampen had met aanvallen van piraten. Het strand van Valle Gran Rey ligt 500 meter verderop en is ook het eindpunt van de route.