Rondweg van Vallehermoso

We vertrekken vanaf het plein van het gemeentehuis en doorkruisen een deel van de oude dorpskern dat in de glanstijd van de landbouw de belangrijkste plaats van het eiland was, eerst vanwege de wijnhandel en later in de twintigste eeuw vanwege de bananen. Huizen van twee verdiepingen met houten daken en kozijnen geven het belang van het dorp op het eiland weer We komen langs de kerk San Juan Bautista, een modern gebouw, dat na opeenvolgende vernielingen in de huidige neogotische stijl herboren werd.

Nadat we het kerkhof van Vallehermoso achter ons hebben gelaten, beklimmen we lichtjes het ravijn van de Era Nueva, waar we vele verschillende plantensoorten tegenkomen. De bedding en de oude groentetuinen worden overheerst door kleine bossen van palmbomen, vergezeld door 'tabaibas', Canarische wolfsmelk, die de oude groentetuinen weer terugveroverd hebben en beetje bij beetje de sporen van de landbouwactiviteiten uitwissen. De meest interesante vegetatie zien we op de hellingen, namelijk de jeneverbes

Tijdens het beklimmen wordt het pad plotseling breder en gaat over een kleine geplaveide dorsvloer. Dit doet ons aan het landbouwverleden van deze vallei denken, waar de terrassen langs de bedding ongetwijfeld vol graan stonden voor het voornaamste voedsel van het boerendieet, "gofio", dat uit de tijd van de oorspronkelijke inwoners stamt.

Aan het eind van de beklimming van de helling, genieten we van een breeds uitzicht op het hoge deel van Vallehermoso. Voornamelijk aan onze rechterkant vormen de gagel- en boomheidebossen een onafgebroken vlek tot aan het Nationaal Park dat in Epina eindigt en tegenover ons ligt de hoogvlakte van Vallehermoso, waar een laurierbos zich meester van heeft gemaakt. Hier zie je het belang van de landbouw van de Valle. De bossen in het hoge gedeelte vangen het water op uit de bronnen die de waterlopen, die landbouw in de vallei mogelijk maken, voedden.

Deze kapel sluit de esplanada van Teselinde, een voortreffelijk gesitueerd balkon waarvandaan we de noordkust van La Gomera zien, gesloten door de bergtoppen Peligro en Bejira in het westen, met het buurtschap Arguamul op de hellingen. De kapel is aan de Santa Clara gewijd en de legende zegt dat deze gesticht werd met een afbeelding dat door vissers op het strand gevonden was. De tempel werd al in de zeventiende eeuw op een andere plaats vermeld. De huidige kapel is de derde in dit gebied, waar ze meer beschut staat en beter gelegen is voor de feestvieringen in augustus.

De erosie heeft het semi-woestijnachtige karakter van deze door de wind weggevaagde top gemerkt. Hier staat de kapel van Virgen del Coromoto, die in 1985 opgericht werd door buurtbewoners van Vallehermoso die uit Venezuela, waarvandaan de beschermheilige Nuestra Señora del Coromoto is, teruggekeerd waren. Vandaag de dag toont het het dichtbij gelegen verlaten buurtschap Chijeré, waar eenzame palmbomen het menselijke grondgebied aanduiden middels landbouwterrassen die samen met het vee vroeger een stempel legden op het harde landleven van het noorden van La Gomera.

Nadat we deze bergruggen afgelopen hebben, komen we bij Punta de Alcalá, de laatste glooiing voor de rand die in zee stort. Het uitzicht op Vallehermoso is hier ongekend en de dimensie van de vallei is hiervandaan veel beter te zien dan van binnenuit. Voor ons liggen de terrashellingen van Tamargada, één van de beste plaatsen waar je de strijd van de boeren kunt begrijpen om vlakke stukken land op de helling te veroveren om er te kunnen verbouwen. De bedding verklaart de landbouwrijkdom van Vallehermoso, met haar oude groentetuinen, eenvoudig met water te bewerken ruimtes, terwijl de woningen op de minst steile hellingen staan om de beste bodems te kunnen beplanten.

Aan het eind van de afdaling in de bedding van het ravijn en terugdraaiend naar Vallehermoso, kunnen we naar de kust gaan. Links van ons staat een stenen gebouw, de resten van de oude aanlegplaats, bekend als het kasteel, een constructie waarmee landbouwproducten op de boten geladen konden worden. De kapel is gewijd aan de Virgen de Candelaria en is diverse malen verplaatst, nadat ze door zee geteisterd was.